De onderstaande foto’s van twee kalfjes heb ik in september 2021 gemaakt op een boerderij tijdens een fotografieworkshop Storytelling (in beelden een verhaal vertellen). Vooraf was ik eigenlijk bang dat de dieren zich niet prettig zouden voelen, want het was weliswaar een kleinschalige, maar geen biologische of biodynamische boerderij … Hoe zou het voelen om daar rond te lopen?

Het werd een verrassend kalme en vredige morgen. De starheid van mijn vooroordeel viel weg, en dat gaf me de ruimte om andere aspecten op te merken.

Ik kon wel zien dat sommige dingen best anders (en in mijn ogen beter) zouden kunnen. Het is ook zeker de moeite waard dat mensen zich daarvoor inzetten op hun eigen boerderijen, zodat zichtbaar wordt dat het anders kan.
Toch werd ik vooral diep getroffen door de rust die de koeien en kalfjes uitstralen, en door hun volledige overgave aan de gegeven omstandigheden.

Als je bewust probeert te kijken, vallen je oogkleppen weg. Dan zie je misschien ook aspecten die je niet leuk & lief & aardig vindt, maar je ziet ze tenminste wel. Dan kom je erachter welke (voor)oordelen je koestert …

Onder elk oordeel zit een bepaalde angst. Als je die eenmaal ziet, en ‘m niet wegdrukt maar durft te voelen, ontstaat er ruimte voor verandering.

Verandering begint dus met erkenning van wat er is: het hele spectrum van wat je wel fijn vindt tot en met wat je niet fijn vindt. Dit is een intern proces.
Pas daarna, of beter gezegd van daaruit, kun je jouw omstandigheden veranderen door andere keuzes te maken.

Meestal krijgen we niet wat we willen, maar wat we nodig hebben om inzicht te verwerven. Dit geeft dan weer nieuwe ruimte, van waaruit we ons leven kunnen bijsturen.