Wat mij betreft is een van de leuke dingen van mens zijn dat we van alles kunt maken. Textiel is een van mijn favoriete materialen: bijv. mooie breiwol van schapen, geiten of alpaca’s, en rijkgekleurde katoenen batiks voor quilts.

In de loop der tijd heb ik verschillende quilts-met-een-verhaal gemaakt:

• quilts die mij in het maakproces iets lieten zien (Wat ingedamd is zal stromen, Waar gaten vallen),
• quilts die uit herinneringen aan dierbaren voortkomen (Gonzolief),
• quilts waarvan ik nu achteraf de ‘boodschap’ pas begrijp (Crossroads / Kruispunt),
• quilts die geïnspireerd zijn op de natuur (Mooi in zichzelf).

In de afgelopen jaren stond mijn creatieve stroom nagenoeg stil, maar in het kader van Vrouw & Aarde ben ik eindelijk weer eens zo’n zoekproces in textiel aangegaan. Ah, wat voelt dat fijn …

The joy of creation / De lol van het maken

Het smalle middenstuk had ik jaren geleden gemaakt. Bij een opruimronde kwam ik het tegen en ben er mee verder gegaan – de lichte stof eromheen lag al klaar, en daarna was het zoeken naar passende randen. Eind 2021 was de quilt af.

Iceland / IJsland

Bij het uitzoeken van stoffen voor de randen van bovenstaande quilt, pakte ik als vanzelf de grijzen en groenen bij elkaar die mij aan een vakantie op IJsland herinneren. Plus een stof die me doet denken aan de vorming van nieuw land door een vulkaanuitbarsting.

Het was een cursus landschapsfotografie en wandelvakantie ineen. Op een dag gingen we een extra wandeling maken naar de krater van een vulkaan. Onderweg besloot ik achter te blijven op een punt vanwaaruit ik een mooi uitzicht had over een met lava gevuld dal. De anderen liepen verder, en zouden mij op de terugweg weer treffen.
Zo heb ik daar een hele tijd in mijn uppie van het dal zitten genieten: de zwarte en grijze lava, de grijsgroene korstmossen, de andere groentinten in de begroeiing, een stuk gletsjer in de verte met wittinten, grijze en aquagroene schaduwen erin.

Nu maar eens puzzelen op een eerste begin … en kijken wat zich ontvouwt.

Voor dit onderwerp binnen “Vrouw & Aarde” hoop ik vrouwen met een agrarisch bedrijf te interviewen over hoe zij het ervaren om te leven van de Aarde. Ieder interview komt na goedkeuring op een aparte pagina, desgewenst met een paar foto’s erbij.

Waarom wil ik deze vrouwen interviewen?
Ieder van ons voedt zich met het voedsel dat de Aarde ons direct of indirect geeft (direct via groentes, indirect via zuivel en dergelijke), maar iemand met een agrarisch bedrijf is ook economisch afhankelijk van wat het land opbrengt. Ik ben onder andere benieuwd hoe dit gegeven hun relatie met het land bepaalt.

Ik wil graag een aantal vrouwen met verschillende agrarische achtergronden interviewen: bijvoorbeeld iemand met een biologische tuinderij, een biodynamisch bedrijf, een bedrijf waar dieren melk, eieren of vlees leveren et cetera.

Ben jij zo iemand? Ik hoor het graag: paulien@piodoor.nl.
Ken jij zo iemand? Zou je haar dan op deze pagina willen attenderen? Dank je wel!

---

Hoe is het voor jou om te leven van wat de Aarde opbrengt?

We eten en leven natuurlijk allemaal van wat de Aarde opbrengt … Ik bedoel het hier in de zin dat jouw levensonderhoud voortkomt uit een bedrijf waarin je een stuk land bewerkt en/of dieren houdt.

• Wat voor agrarisch bedrijf heb je? (alleen of samen met anderen)
• Hoe heeft de boerderij / tuinderij zich in de loop der jaren ontwikkeld? Wat betekent dat voor jou? Ben je hier misschien zelfs opgegroeid?
• De Aarde voedt jou en zorgt in die zin voor jou. Hoe zorg jij voor de grond, zodat zij jou kan blijven voeden? Wat betekent de Aarde voor jou?
• Indien van toepassing: hoe is het voor jou om voor dieren te zorgen die melk, eieren of vlees leveren? Hoe zie jij de dieren, en wat betekenen ze voor jou?
• Als alles vanaf nu onbegrensd mogelijk zou zijn, wat zou je dan eventueel willen veranderen?

Iedereen heeft een bepaald beeld van wat het betekent om mens te zijn. Het ene beeld is niet beter of slechter dan het andere.

Voor mij betekent “mens zijn” onderdeel zijn van het alomvattende bewustzijn, namelijk een deel van dit alomvattende bewustzijn dat is geïncarneerd in een menselijk lichaam op de planeet Aarde.

Dit houdt in:

• We hebben een fysiek lichaam, in plaats van dat we een fysiek lichaam zijn en verder niks.
• We kunnen emoties ervaren en we hebben een verstand om dingen mee te analyseren.
• We kunnen ons lichaam ervaren als onze eigen fysieke materie EN we kunnen ons bewust worden van meer verfijnde bewustzijnsfrequenties terwijl we in dit lichaam leven. We kunnen deze frequenties integreren in ons dagelijks leven.
• We kunnen daarmee ook onszelf ervaren als het specifieke deel van het bewustzijn dat je als “de ziel” kunt aanduiden: “ik” ben niet alleen mijn lichaam, maar het bewustzijnsdeeltje dat is geïncarneerd in de materie van mijn fysieke lichaam. Tegelijkertijd is dat deeltje verbonden met alle andere delen van het alomvattende bewustzijn. We zijn op die manier “belichaamd bewustzijn”.
• Datzelfde geldt niet alleen voor mensen, maar voor al het leven om ons heen. Dit betekent dat alle levensvormen om ons heen – inclusief andere mensen, andere diersoorten, bomen en planten, mineralen, de Aarde zelf, andere planeten – weliswaar van ons gescheiden lijken te zijn, maar in werkelijkheid (helemaal teruggeleid tot de essentie van bewustzijn) niet van ons gescheiden zijn.
  Het idee van “afgesneden zijn van alles om je heen” is m.i. een krachtige illusie die ons vervreemdt van onze ziel en van het ervaren van eenheidsbewustzijn.
  Naarmate je je bewust wordt en gewend raakt aan meer en meer verfijnde frequenties van bewustzijn, bijvoorbeeld in steeds diepere meditaties, valt deze illusie weg en ervaar je dat jijzelf EN alles om je heen uit dezelfde Bron van bewustzijn komen. Dan ervaar je juist verbinding met alles en iedereen, in plaats van isolatie. Alles komt immers voort uit bewustzijn; alles is bewustzijn.
• Dit is wat bijvoorbeeld het sjamanisme en de mystieke leer (‘mysticism’) onderwijzen. In het sjamanisme wordt de Bron vaak aangeduid als ‘Spirit’ of ‘Great Spirit’.
• Dit alles betekent overigens ook dat de dood een transitie is, en geen definitief einde. De ziel verlaat het lichaam van deze incarnatie en keert terug naar die Bron. Later kan het weer incarneren in een volgend lichaam voor een nieuwe ronde aan ervaringen.
  Als je dit eenmaal zo ervaart en begrijpt, dan kan rouwen om de dood van geliefden nog steeds pijnlijk zijn en kun je hen alsnog heel erg missen in het dagelijks leven. Maar dan weet je in ieder geval dat zij na het verlaten van hun lichaam de balans van het leven opmaken (Welke ervaringen wilde mijn ziel in dit leven opdoen, en wat heb ik ervan gebakken?) en gewoon hun zielspad vervolgen. Voor mij persoonlijk is het heel fijn om te voelen dat dit klopt.

Ik zie mezelf dus als een ziel met een menselijk lichaam, en voor mij is het belangrijk om binnenin mezelf de verbinding met mijn ziel te voelen. Het is een lastig maar waardevol proces geweest om dit te kunnen voelen. Net als ieder ander moest ik daarvoor de nodige angst en onverwerkte emotie doorploegen – terwijl mijn hoofd me steeds weer probeerde af te leiden, vanuit het idee dat het mij moest tegenhouden om mij (nog steeds) tegen die oude pijn te beschermen. Maar wat ik vroeger niet aankon en wegdrukte, kan ik nu wel aan. Naarmate ik meer verwerkte, werd ik me meer bewust van het gegeven dat het eigenlijk mijn ziel is die de teugels van mijn leven in handen heeft – en werd het makkelijker om de weerstand daartegen los te laten.

Vanuit mijn ziel, het Universele Zelf (de onsterfelijke, op verschillende plekken incarnerende ziel) kan ik niet anders dan de verbinding met al het andere erkennen. Als de ‘individuele fysieke belichaming van een ziel’ ben ik een deel van een ruimer bewustzijnsveld — net zoals alle mensen, de planten, de bomen en de dieren, de Aarde zelf, de sterrenstelsels en planeten, andere belichamingen van delen van dat alomvattende bewustzijn zijn. Via de ‘omweg’ van dit universele bewustzijnsveld is al het andere dus met mijn ziel en met mijn lichaam hier op Aarde verbonden.
En eigenlijk is het zo dat zelfs een concept als “mijn ziel” nog een beperkend idee is: een manier om het onbenoembare te benoemen. Als onderdeel van “de Bron” besta “ik” ook zelf gewoon uit die “Bron-energie”.
Mijn academisch getrainde verstand snapt hier weinig van, want dit is niet via het rationele verstand te begrijpen. Gelukkig is een mens veel meer dan het verstand. Eenheidsbewustzijn is alleen op andere manieren te ervaren.

Bewustzijnsontwikkeling

• Zoals hierboven benoemd zijn we volgens mij dus ons ‘Universele Zelf’ (onze ziel, of eigenlijk zelfs ‘de Bron’) en hebben we het lichaam waarin we in dit leven geboren zijn.
• Ons fysieke lichaam komt niet ter wereld als een leeg vat waar we vervolgens allerlei ervaringen in gaan gieten. In ons lichaam is al van alles verweven, zoals voorouderlijke patronen (bijv. de angst om te verhongeren, als je afstamt van een volk dat een intense hongersnood heeft meegemaakt) en patronen ten gevolge van pijnlijke ervaringen die jouw ziel in andere levens heeft meegemaakt (bijv. de angst om verraden en veroordeeld te worden, als je in vorige levens bent verbrand of opgehangen omdat je helderziend was of mensen kon helpen met jouw kennis van kruiden).
• Vervolgens lijkt het erop dat de opvoeding van onze familie en de culturele conditionering van onze huidige omgeving er nog eens overheen komt. Aangezien tot op dit moment weinig ouders verlichte mensen zijn, is onze opvoeding voor iedereen een overlevingsslag. Iedereen doet in zijn jeugd traumatische ervaringen op die haar/zijn beleving van de wereld kleuren. Ook dit leidt tot de vorming van overlevingspatronen; dingen die we doen om liefde te ontvangen of om niet afgewezen te worden, en dingen die we juist niet doen terwijl we ze van binnenuit wel graag zouden willen doen.
• Al die oude en nieuwe overlevingspatronen vormen een groot deel van ons “Persoonlijke Zelf” of “ego”. De functie hiervan is om ons te beschermen en in leven te houden. Daar mogen we dankbaar voor zijn.

• En dan …
  kan er een moment komen waarop je het gevoel krijgt dat er meer in het leven is. Je gaat merken dat die overlevingspatronen jou in de weg zijn gaan zitten, en dat ze jou belemmeren om te doen wat je het liefst zou willen doen. Of je voelt een verlangen om te ervaren wie je bent als je vrij zou zijn van alle beperkende patronen.
• Wie niet meer vanuit onbewuste overlevingspatronen maar vanuit het Universele Zelf wil leven, kiest voor bewustzijnsontwikkeling: het liefdevol accepteren en ontmantelen van overlevingspatronen van het Persoonlijke Zelf, zodat je meer en meer bezieling kunt voelen, en meer en meer vanuit je ziel kunt leven.
• Dit kun je op allerlei manieren doen; jouw ziel zorgt er wel voor dat jij een vorm tegenkomt die bij jouw levenspad past.
• En dan …
  kom je er op een gegeven moment achter dat het jouw Universele Zelf is die jouw leven en jouw lichaam vormgeeft. Het Persoonlijke Zelf kan hier tegenin werken, als je per se wilt vasthouden aan overtuigingen en andere overlevingspatronen, of kan zich (meer en meer) laten leiden door het Universele Zelf. Voor jouw leven is de keuze aan jou.
  
• Kies je ervoor om vanuit je ziel te leven en verantwoordelijkheid te nemen voor jouw levensomstandigheden, dan begin je misschien te merken dat jouw Universele Zelf nauwkeurig de beginsituatie en omstandigheden voor jouw leven heeft gekozen, zodanig dat die de al aanwezige patronen versterken. Waarom? Zodat je de kern van die patronen kunt gaan herkennen; die kern is een bepaalde polariteit die in verschillende vormen terugkeert.
• Bijvoorbeeld: je hebt een bazige vader, een dominante echtgenoot en een treiterende collega op jouw werk. De kern van al die relaties is dat iemand anders de rol van ‘een tiran’ speelt en dat jij de rol van ‘een slachtoffer’ speelt; die rollen zijn twee kanten van dezelfde medaille, en jullie hebben elkaar nodig om die levenservaring te kunnen opdoen. Als je daar eenmaal genoeg van hebt, kun je ervoor kiezen om met liefdevolle ogen naar de situatie te kijken: tirannen/ daders en slachtoffers lijden in wezen namelijk evenveel pijn.
• Zo co-creëert jouw ziel in jouw leven allerlei ‘nare’ situaties met andere zielen:
  (1) totdat je gaandeweg leert dat je, in plaats van onbewust volgens een bekend patroon te reageren, een liefdevollere keuze kunt maken. Daardoor los je het patroon gaandeweg op (in eerste instantie zonder je daarvan bewust te zijn).
  (2) of totdat je je bewust wordt van dergelijke patronen, en er bewust voor gaat kiezen om ze op te lossen.
• De ene optie is niet beter of slechter dan de andere (!).
• De tweede, bewuste, optie gaat wel veeeel sneller. Het vraagt van je dat je heel eerlijk naar jezelf kijkt, en er niet voor terugschrikt om pijnlijke, verdrietige, angstige, ‘erge’ of ‘foute’ dingen in jezelf onder ogen te zien.
  Als je dit eenmaal durft, kun je zelfs gaan genieten van het proces van bewustzijnsontwikkeling, ondanks al die ‘nare’ dingen die je onder ogen gaat zien. Achter elke ervaring die je eerst liever niet wilde zien (die je dus liever in je onbewustzijn wilde laten), gaat namelijk meer ruimte en meer liefde schuil. Ik vind het iedere keer een groot geschenk om dat te ervaren.

‘Tapping’, oftewel EFT (emotional freedom techniques), is een heerlijk makkelijke manier om stress, angst, verdriet, boosheid et cetera uit je lichaam te krijgen, zodat je weer ontspant en vervolgens helder(der) kunt reageren. Je kunt het voor allerlei onderwerpen gebruiken. Het werkt als een tierelier.

Je klopt op een aantal meridiaanpunten, die je even moet leren kennen. Je benoemt daarbij wat jou zorgen baart, zodat je jouw emoties erkent en daarmee de basis voor verandering legt – en je voelt al tikkend de spanning uit je lichaam verdwijnen … Dat kan bijvoorbeeld gepaard gaan met gapen, een rilling hier en daar, en ontspanning van de spieren die je onbewust had vastgezet.

Hieronder staan directe links naar een afbeelding met de punten waarop je tapt, een korte instructievideo, en een korte sessie van 5 minuten die je helpt om onrustige spanning (bijv. over virussen, vrijheidsbeperkingen en andere toestanden) uit je lichaam te krijgen. Hoe minder stress, hoe minder vatbaar je bent voor van alles en nog wat, en hoe steviger je met je voeten op de aarde staat.

• afbeelding van de punten waarop je tapt: klik hier
• 5 minuten sessie ‘Releasing anxiety’ / ‘onrustige spanning loslaten’. Tap mee met Nick Ortner: klik hier
• korte instructievideo door Jessica Ortner: klik hier
• gesprek tussen Nick en Jessica Ortner met een iets langere introductie, inclusief een korte sessie die ze samen doen (met onder de video allerlei uitleg op een rijtje): klik hier

In de VS hebben twee broers en een zus (Nick, Arthur en Jessica Ortner) er een soort levenswerk van gemaakt om informatie over EFT toegankelijk te maken voor zoveel mogelijk mensen. Op hun website www.thetappingsolution.com kun je inleidende video’s en andere informatie vinden.

Eén keer per jaar (in maart) organiseren de Ortners een tiendaagse met lezingen en sessies over allerlei onderwerpen, die elk 24 uur gratis toegankelijk zijn. Uiteraard kun je er opnames van kopen als je ze later nog eens wilt horen, maar dat hoeft dus niet. Deze tiendaagse heeft de naam ‘Annual Tapping World Summit’.

Het maakt eigenlijk niet uit of je bezorgdheid, irritatie, angst of boosheid voelt, over jezelf of over anderen die jou dierbaar zijn, of over alles wat je om je heen ziet gebeuren: als jij iets leest of hoort of ziet dat op een niet-leuke manier indruk op jou maakt, wordt het spanningsniveau in jouw lichaam verhoogd. Wat is het mooi dat je die fysieke spanning ook weer heel makkelijk kunt oplossen, zodat je daarna in staat bent om te voelen wat jij belangrijk vindt om te doen – wat dat ook maar mag zijn.

Hier zijn nog een keer de rechtstreekse links – alles is Engelstalig:

• afbeelding van de punten waarop je tapt: klik hier
• 5 minuten sessie ‘Releasing anxiety’ / ‘onrustige spanning loslaten’. Tap mee met Nick Ortner: klik hier
• korte instructievideo door Jessica Ortner: klik hier
• gesprek tussen Nick en Jessica Ortner met een iets langere introductie, inclusief een korte sessie die ze samen doen (met onder de video allerlei uitleg op een rijtje): klik hier

Let even op: als je je ontspant en je merkt dat je een beetje moet kuchen, weet dan dat ook dit een normale reactie van je lichaam is. Volgens mij is dat de hoofdreden dat er in concertzalen zo veel wordt gehoest: je zit ergens mee, wordt geraakt door de muziek en ontspant – en dan moet je even kuchen. Maar ja, dat mag tegenwoordig niet bij een klassiek concert, dus dan bouw je spanning op, wordt weer geraakt door de muziek en ontspant … et cetera 😉 Als je kucht en je voelt dat dat weer nieuwe schrik en stress oplevert, dan laat je daar gewoon nog een rondje ‘tapping’ op los zodat je weer rustiger wordt.